نظم و انضباط به بچه‌ها کمک می‌کند تا از پافشاری‌های ناسالم روی خواسته‌هایشان دست بردارند و برای رسیدن به اهدافشان صبر و حوصله بیشتری خرج کنند. آموختن این نظم گوشه ای از مهارت های فرزند پروری است که در ادامه شرح داده خواهد شد.
این اهداف میتوانند چیزهای ساده‌ای مثل دوری کردن از بازیهای ویدئویی پر سروصدا در یک بعد از ظهر گرم تابستانی یا درخواست یک شیرینی اضافی از مادرشان باشد.
عشق و محبت والدین به کودک قابل وصف و مقایسه نیست، بسیاری از زوجین پس از به دنیا آمدن فرزندانشان عشق و علاقه قبلی را نسبت به همسر خود ندارند و خود را سر این دو راهی می‌بینند که کدام ارجحیت دارد، همسر یا فرزند؟
برخی ممکن است که تمام توجه خود را معطوف به کودکان می‌نمایند و تمام عشق و علاقه خود را نثار او می‌نمایند و به زن یا شوهر خود بی‌توجهی میکنند.
اما چگونه این عشق و علاقه باید میان کودک و همسر تقسیم شود و کدام‌یک را باید بیشتر دوست داشت و در اولویت قرارداد؟
معمولا والدین از اصول خاصی برای تربیت کودک و نوجوان خود استفاده میکنند. بسیاری از آنها باور دارند که اصول انضباطی سخت گیرانه گاهی تاثیر بهتری روی تربیت فرزندانشان دارد و زمانی فرا می‌رسد که کودکان به خاطر این روش از آنها تشکر خواهند کرد.
اما حقیقت این است که برخی از اصول رفتاری و انضباطی والدین دارای تاثیرات مخرب و جبران ناپذیری روی شخصیت و هویت کودکان است. در ادامه 5 مورد از رفتارهایی را معرفی می‌کنیم که افزایش و تقویت اعتماد به نفس کودک و نوجوان را مختل می‌نماید. با ما همراه باشید.
در رفتار با کودک و نوجوان همیشه جمله معروف «هدف وسیله را توجیح نمی‌کند» را به یاد داشته باشید. مهم نیست که تا چه اندازه دلیل خوب و موجهی برای رفتارتان دارید، با این وجود همواره از پنج رفتار زیر پرهیز کنید:
شاید فکر کنید که بیان نکات مثبت رفتاری خواهر و برادر تاثیر مثبتی در رفتار فرزندتان دارد ولی واقعیت بر خلاف این است. مقایسه نتیجه‌ای کاملا برعکس دارد.
افرادی که به طور دائم با دیگران مقایسه می‌شوند تصور میکنند که بی ارزش هستند و این تصور کودکتان، برای تقویت اعتماد به نفس او یک سم مهلک است.
کودکان با همدیگر فرق دارند. هر کدام از آنها دارای رفتارهای خاص و منحصر به فردی هستند. این که فرزندتان در نقاشی مهارتی ندارد به این معنی نیست که در کارهای دیگر هم فاقد استعداد است.
با انتقاد کردن از کودک و نوجوان نمی‌توانید به افزایش اعتماد به نفس آنها کمک کنید بلکه باعث ایجاد تضاد روحی و افزایش سطح استرسشان می‌شوید.
برخی از والدین فکر میکنند پیروی از نظر و عقیده اکثریت یک راه ایمن است که به فرزندانشان احساس تعلق و امنیت بیشتری در اجتماع می‌دهد.
در حالی که این روش تربیتی نه تنها باعث افزایش اعتماد به نفس کودکان در مقابله با اجتماع نمی‌شود، بلکه در صورتی که بچه ها جرات بیان عقیده و نظر منحصر به فرد و خلاقانه خود را در جمع پیدا کنند، روحشان زیر بار انتقادها و برچسب عجیب و غریب بودن والدین نابود می‌شود.
انطباق با اجتماع و گروه امری ضروری است ولی نباید مانع از بروز خلاقیت‌های فردی کودک و نوجوان شود.
اشتباه کردن بخش جدایی ناپذیری از زندگی کودک و نوجوان است که باعث رشد و یادگیری بیشتر می‌شود. برخی والدین اشتباهات کودکان را با گناهان بزرگ یکسان می‌دانند و فکر میکنند اشتباه کردن برابر با ناسازگاری و حماقت کامل فرزندشان است.
بزرگ کردن اشتباه بچه ها باعث تخریب روحیه ریسک پذیری شده و مانعی برای افزایش و تقویت اعتماد به نفس است. همچنین مقاومت فرزندتان را در مسیر زندگی کاهش می‌دهد و از او یک شخصیت مضطرب می‌سازد.
اگر کودک و نوجوان برای رسیدن به هدف غیر معمول یا منحصر به فردی تلاش می‌کند، باید او را تشویق کنید. بعضی پدر و مادرها اهداف بچه‌ها را دور دست و غیر واقعی می‌دانند و از تصدیق انها خودداری میکنند یا میخواهند اهداف شغلی و آینده فرزندانشان واقع بینانه‌تر باشد. بهتر است کودکان و نوجوانان را ترغیب کنید تا رویاهایش را دنبال کند و برای رسیدن به آن بهترین تلاششان را انجام دهد.
به این ترتیب در آینده به دلیل رها کردن رویاهایشان سرخورده و افسرده نمی‌شوند و به دلیل افزایش اعتماد به نفس سعی میکنند تا زندگی بهتری برای خود رقم بزند.
در این بخش روش‌هایی را معرفی می‌کنیم که والدین به کمک آن میتوانند به افزایش و تقویت اعتماد به نفس فرزندشان کمک کنند:
بچه‌ها برای رشد نیاز به قبول مسئولیت دارند. به آنها زمان بدهید تا برخی وظایف را به تنهایی انجام دهند. انتخاب لباس و پوشیدن آن، آماده شدن برای گردش و .. به کودکان احساس استقلال می‌دهد و به تقویت اعتماد به نفس کمک می‌کند.
تمامی روش‌های تربیتی و انضباطی که انتخاب می‌کنید باید بر مبنای افزایش و تقویت اعتماد به نفس فرزندتان باشد. بنابراین هرگز بچه‌ها را با سایرین مقایسه نکنید، اجازه دهید تا ایده‌ها و اعتقاداتشان را مطرح کنند، به آنها توجه و عشق بی قید و شرط دهید، آنها را با رفتارهای پرخاشگرانه و واژه‌های منفی (ناسزا) خطاب نکنید و بگذارید تا ریسک کنند و از اشتباهاتشان برای یادگیری روش‌های بهتر کمک بگیرند.
منابع:
مشکل خیلی از پدر و مادر ها این هست که فکر میکنند صرفا کنار بچه ها بودن کافیه ولی اینطور نیست!
مشاور خوبمون داخل این ویدئو کاملا توضیح میدن که یک همنشینی خوب با فرزندمان چه ویژگی هایی دارد
به عنوان کسی که از دوران کودکی با اضطراب و اختلال هراس ( پانیک ) مواجه بوده است، یکی از نگرانی های مهم من وقتی دارای فرزند شدم، این بود که آیا اختلالاتم به فرزندانم منتقل خواهد شد ؟ من نمیخواهم وحشت و اضطراب مزمن من به کسی منتقل شود و این ایده که بچه هایم ممکن است به آن گرایش پیدا کنند مرا بیشتر وحشت زده و مضطرب می کند.با بیش از یک دهه داشتن فرزند ، من به این نتیجه رسیدم که بیشتر ترس هایم بی مورد است. فرزندان من برخی از گرایش های من به اضطراب را نمایش می دهند ، اما آنها واقعاانسانی دیگر هستند. و در حالی که ژنتیک و رفتار آموخته شده در چگونگی شکل گیری آن نقش دارند، ولی این همه چیز نیست.مهمتر از همه این که تنها با آگاهی از احتلال روانی تان می توانید در مورد شناسایی و دنبال کردن درمان مناسب برای هر گونه مساله ای که ممکن است در آینده در فرزندان شما ایجاد شود، پیشگیرانه عمل کنید.
