پنیک اتک یا حمله هراس نوعی حمله شدید و ناگهانی است که با واکنش­‌های شدید بدنی همراه می‌­شود. این نوع حملات می­‌توانند بسیار ترسناک باشند. افرادی که دچار حمله هراس می­‌شوند، تصور می­‌کنند که کنترل خود را از دست داده‌­اند، دچار حمله قلبی شده یا در حال مرگ هستند.

بسیاری از افراد در طول زندگی خود فقط یک یا دو حمله هراس را تجربه می­‌کنند و این مسئله خود به خود و گاهی با پایان یافتن یک موقعیت استرس‌­زا، برطرف می­‌شود. اما افرادی که حملات هراس مکرر و غیر منتظره داشته‌­اند و مدت طولانی را در ترس مداوم از تکرار مجدد حمله سپری کرده‌­اند، ممکن است به یک بیماری به نام اختلال هراس دچار باشند.

اگرچه حملات هراس یا پنیک اتک به خودی خود تهدید کننده زندگی نیستند، اما می­‌توانند ترسناک بوده و کیفیت زندگی فرد را به میزان قابل توجهی تحت تاثیر قرار دهند. به همین منظور توصیه می‌­شود که از روش‌­های درمانی برای کاهش یا حذف چنین حملاتی استفاده شود.

پنیک اتک یا حمله هراس چگونه است؟

حمله­‌های هراس در طول تاریخ بسیار تکرار شده و با نام‌­های مختلف در منابع تاریخی ذکر شده­‌اند. در قرن نوزدهم میلادی، علائم هراس به عنوان روان‌­رنجوری توصیف شده و سرانجام از کلمه هراس در علم روانپزشکی، برای چنین حملاتی استفاده شد.

حملات هراس یکی از مشکلات جدی و مهم در سراسر جهان هستند. حداقل 20 درصد آمریکایی‌­ها در مرحله­‌ای از زندگی خود، دچار چنین حملاتی می­‌شوند. از این بین، حدود 7/1 درصد از آنان، به اختلال هراس دچار می­‌شوند. زنان دو برابر بیش از مردان در معرض چنین حملاتی قرار دارند. شایع­‌ترین سنی که در آن افراد حملات هراس را تجربه کنند، بین 15 تا 19 سالگی است. حمله­‌های هراس به طور قابل توجهی با انواع دیگر اضطراب متفاوت بوده و غالبا غیر منتظره هستند.

حقایق مربوط به اختلال هراس در دوران کودکی، شامل این است که حدود 7/0 درصد کودکان، از اختلال وحشت یا اختلال اضطراب عمومی رنج می­‌برند. برخلاف بزرگسالان که میزان این اختلال در زنان بیش از مردان است، در میان پسران و دختران نوجوان، اختلال هراس به صورت مساوی در هر دو گروه بروز می­‌کند.

هنگامی که فردی یک بار دچار حمله هراس شود، ممکن است ترس‌­های غیر منطقی را به دنبال آن تجربه کند. مثلا فردی که در آسانسور یا فروشگاه شلوغ و… با حمله هراس رو به رو می‌شود، ممکن است تصور کند که قرار گیری مجدد در چنین فضایی، حمله دوباره را در پی دارد. در نتیجه این افراد به صورت بالقوه ناتوان خواهند شد و کیفیت زندگی آن­ها به شدت تحت تاثیر قرار خواهد گرفت. در واقع پانیک اتک می‌­تواند به آگورافوبیا منجر شود. بنابراین دو نوع اختلال هراس وجود دارد: اختلال هراس با آگورافوبیا و بدون آگورافوبیا. مانند سایر مشکلات مرتبط با بهداشت روانی، اختلال هراس می‌­تواند تاثیر جدی، دائمی یا موقت بر زندگی روزمره فرد بگذارد، مگر این­که تحت درمان موثر قرار گیرد.

حملات هراس در کودکان ممکن است باعث کاهش نمرات، اجتناب از رفتن به مدرسه و دوری از والدین، احتمال سوء مصرف مواد مخدر، افسردگی یا برنامه ریزی و اقدام برای خودکشی شود.

حملات هراس، از دوران کودکی سرچشمه گرفته و از استرس و افسردگی کودکان ناشی می‌شود. 

آیا پنیک اتک یا حمله هراس، اختلالی جدی تلقی می‌­شود؟

بله. حملات هراس کاملا واقعی هستند و ممکن است فرد را از نظر جسمی یا روحی ناتوان کنند. به دلیل علائم و نشانه­‌های جسمی نگران کننده‌­ای که همراه با این حملات بروز می‌­کند، برخی ممکن است حملات هراس را با حملات قلبی یا سایر مشکلات پزشکی تهدید کننده اشتباه بگیرند.

طبق آمار، 25 درصد افرادی که به دلیل درد قفسه سینه و احتمال حمله قلبی به بیمارستان‌­ها مراجعه می­‌کنند، دچار حمله هراس شده­‌اند. متاسفانه در بسیاری از موارد، این عارضه به درستی تشخیص داده نمی‌­شود و این مسئله باعث می‌­شود که فرد، آزمایش‌­های پزشکی گسترده‌­ای را برای رد عارضه جسمی پشت سر بگذارد.

در مواردی که بروز علائم به درستی حمله هراس تشخیص داده می‌­شود، پرسنل پزشکی می­‌کوشند تا به فرد وحشت زده اطمینان دهند که خطری جدی متوجه او نیست. با این حال، گاهی این تلاش برای آرام کردن بیمار، ممکن است به مقاومت و وحشت بیشتر او منجر شود. استفاده پرسنل پزشکی از عباراتی مانند “همه چیز در ذهن شماست”، “مشکل جدی وجود ندارد” یا “جای نگرانی نیست”، گاهی این تصور غلط را ایجاد می‌­کند که بیمار به مراقبت پزشکی نیازی ندارد. در صورتی که در موارد حمله شدید، فرد برای غلبه بر علائم، به مداخله پزشکی و درمان نیاز دارد.

به عبارت دیگر، می­‌توان گفت با وجود این که حملات هراس مهم هستند، اما ارگان­‌های بدن را به صورت جدی تهدید نمی­‌کنند. بنابراین لازم است افرادی که برای کمک به فرد وحشت زده می­‌شتابند، در وهله اول آرامش خود را حفظ کرده و سپس به فرد بیمار، آرامش را القا کنند.

چه عواملی باعث حمله هراس می­‌شود؟

اگرچه هنوز دلایل خاصی برای حملات هراس در بزرگسالان، کودکان و نوجوانان یافته نشده، اما احتمال می­‌رود که مانند سایر مشکلات عاطفی، نتیجه ترکیبی از آسیب­‌پذیری بیولوژیکی، طرز تفکر و عوامل محیطی مانند عوامل استرس زای اجتماعی باشد. مطابق یک نظریه، اختلال هراس به عنوان سیستم هشدار طبیعی بدن نامیده می­‌شود. این سیستم، مجموع‌ه­ای از مکانیسم­‌های ذهنی و جسمی است که به فرد اجازه می‌­دهد تا به تهدیدها پاسخ دهد و در صورت وجود عامل تحریک کننده، به سرعت عکس العمل نشان دهد.

دانشمندان به طور خاص نمی‌­دانند که این اختلال به چه دلیل روی می­‌دهد یا چرا برخی افراد، بیش از سایرین مستعد ابتلا به آن هستند. مشخص شده که اختلال هراس ریشه ژنتیکی دارد، اما با این حال، تعداد افرادی که بدون هیچ سابقه خانوادگی به آن دچار می­‌شوند، کم نیست. از سوی دیگر، نظریه­‌ها در مورد این که موادی مثل ماری جوانا یا کمبودهای تغذیه‌­ای مثل کمبود روی یا منیزیم در بروز حملات هراس نقش دارند هم نیاز به بررسی بیشتر دارد و قطعی نیست.

فقر و سطح تحصیلات پایین با اضطراب همراه است، اما هنوز معلوم نیست که این عوامل، علت اضطراب هستند یا معلول آن! در حالی که برخی از آمارها نشان می­‌دهد که اقلیت­‌های قومی محروم، کمتر از اکثریت جمعیت در ایالات متحده از اختلالات عصبی مانند حمله هراس رنج می­‌برند، اما ممکن است این آمار و ارقام به دلیل اهمیت کمتر چنین مسائلی و اضطراب ناشی از آن در برخی از قشرها باشد.

از نظر روانشناختی، افرادی که به حمله هراس یا سایر اختلالات اضطرابی دچار می­‌شوند، بیش از دیگران سابقه حساسیت اضطرابی دارند. حساسیت اضطرابی به این صورت است که فرد در صورت درد مختصر در قفسه سینه، به عواقب وخیم آن مثل از کار افتادن قلب یا مرگ فکر می‌­کند.

از منظر اجتماعی، یک عامل خطر برای ایجاد اختلال هراس در یک نوجوان یا بزرگسال، سابقه آزار جسمی یا جنسی در کودکی است. این مسئله در مورد اختلال هراس حتی از سایر اختلالات اضطراب هم موثرتر است. معمولا اولین حمله­‌ها به دلیل بیماری­‌های جسمی، استرس شدید در زندگی یا مصرف داروهایی روی می­‌دهد که فعالیت بخش­‌هایی از مغز را که درگیر واکنش‌­های ترس است، افزایش می‌­دهد.

حمله هراس چه نشانه­‌هایی دارد؟

علائم و نشانه­‌های حملات هراس معمولا ناگهانی و شدید هستند و ممکن است در هر زمانی بروز کنند. این حملات گاهی در حین رانندگی، خواب، جلسه کاری و… رخ می­‌دهند. حمله­‌های هراس متنوع بوده و طی چند دقیقه به اوج خود می‌­رسند. افراد پس از پشت سر گذاشتن حمله هراس، ممکن است احساس خستگی و فرسودگی کنند. مهم­‌ترین نشانه‌­های حملات هراس شامل موارد زیر هستند:

• ضربان قلب سریع
• تعریق
• لرز
• گر گرفتگی
• حالت تهوع
• احساس گرفتگی در قفسه سینه
• تنگی نفس
• سرگیجه یا احساس سبکی سر
• ناراحتی معده و گرفتگی شکم
• سر درد
• اضطراب شدید
• احساس بی حسی یا سوزن سوزن شدن در عضلات

سردرد و سرگیجه، از نشانه‌های حمله هراس هستند. 

در حالی که اختلال هراس می­‌تواند نشانه‌­های جدی داشته باشد، اما بلافاصله از نظر جسمی تهدیده کننده نیست. برای رفع این مشکل می­‌توان از داروهای خاص یا روش‌­های روان­‌درمانی موثر استفاده کرد. افرادی که دچار حملات هراس هستند، می‌­توانند از طریق تغییر سبک زندگی خود، این مسئله را کنترل کنند. انجام ورزش­‌های هوازی، اجتناب از عوامل تحریک کننده مانند الکل و کافئین و داروهای محرک، استفاده از روش‌­های کنترل استرس و… تا حد زیادی می‌­تواند در کنترل و کاهش بروز حملات هراس نقش داشته باشند.

اگر چه مدت زمان یک حمله پنیک در افراد مختلف متفاوت است، اما به طور متوسط حدود 10 دقیقه یا کمی بیشتر طول می­‌کشد. احساس ترس و هراس یکی از ناراحت­‌کننده­‌ترین شرایطی است که به فرد تحمیل می­‌شود و علائم آن می‌­تواند به حمله قلبی بسیار نزدیک باشد. حمله هراس ممکن است نشانه برخی از مشکلات عصبی دیگر هم باشد؛ از جمله استرس پس از سانحه، وسواس، اسکیزوفرنی، مسمومیت الکلی یا مشکلات ناشی از ترک الکل و سوء مصرف مواد مخدر.

برخی از مشکلات پزشکی مانند اختلالات غده تیروئید، کم خونی و یا مصرف داروهای خاص، می‌­توانند اضطراب شدیدی در افراد ایجاد کنند. از آن­جا که به نظر می‌­رسد افراد مبتلا به اختلال هراس، بیش از سایرین در معرض ابتلا به ناهنجاری دریچه میترال قلب قرار دارند، این مسئله باید توسط پزشک بررسی شود. در چنین شرایطی ممکن است به مداخلات پزشکی جدی نیاز باشد. گروهی از محققان، ایجاد حملات هراس را به استفاده از افزودنی‌­های غذایی مانند آسپارتام یا رنگ­‌های خوراکی مرتبط می‌­دانند. اما برای درک بهتر نقش این مواد در اختلالات عصبی، به تحقیقات بیشتری نیاز است.

حملات هراسی که در هنگام خواب روی می­‌دهند، حمله هراس شبانه نامیده می­‌شوند. این حمله‌­ها کمتر از حملات روزانه روی می­‌دهند اما اهمیت بسیار زیادی دارند. این حملات از این جهت مهم هستند که افرادی که در طول خواب دچار حمله هراس می‌­شوند، ناراحتی تنفسی بیشتری را تجربه می­‌کنند. آن­ها هم­‌چنین با علائم افسردگی و سایر اختلالات روحی ، بیش از کسانی که حملات شبانه ندارند مواجه هستند. حمله هراس شبانه باعث می­‌شود که فرد مبتلا بدون هیچ دلیل مشخصی، ناگهان با ترس از خواب بیدار شود. بر خلاف افراد مبتلا به آپنه خواب و سایر اختلالات خواب، افراد مبتلا به حمله هراس شبانه، سایر علائم حمله هراس را دارند. مدت زمان این حملات کمتر از 10 دقیقه است، اما آرام شدن کامل، برای افرادی که آن را تجربه می­‌کنند ممکن است بسیار بیشتر طول بکشد.

اختلال هراس در بزرگسالان معمولا علائم مشابهی دارد، اما این علائم در میان کودکان و نوجوانان، احتمالاً جنبه‌­های ذهنی یا روانشناختی را در بر نمی­‌گیرد. به طور خاص، در چنین شرایطی کودکان بیشتر حالتی رویا گونه و غیر واقعی را تجربه می­‌کنند و یا احساس وحشت از دیوانه شدن یا مرگ دارند. علائم حملات هراس در زنان نسبت به مردان، بیشتر تحت تاثیر محرک­ه‌ای اضطراب و ترس از عود مکرر آن است. شدت و دفعات این حملات در طول دوران بارداری ممکن است کمتر یا بیشتر شده و یا اصلا تغییر نکند.

عوامل خطر ساز در حمله هراس کدامند؟

عواملی که ممکن است خطر ابتلا به حمله هراس را افزایش دهند عبارتند از:

• سابقه خانوادگی حمله هراس
• استرس ناگهانی و شدید مانند مرگ یا بیماری جدی یکی از نزدیکان
• یک واقعه آسیب زا مانند تجاوز جنسی یا تصادف شدید
• تغییرات موثر در زندگی مانند طلاق یا بارداری ناخواسته
• سیگار کشیدن یا مصرف بیش از حد کافئین
• سابقه آزار جسمی و جنسی در کودکی

سابقه آزار جسمی و جنسی، از عوامل خطرساز ایجاد حمله هراس است.

چگونه اختلال هراس تشخیص داده می­‌شود؟

انواع تخصص‌­های پزشکی و بهداشت روان که آموزش‌­های لازم را در این زمینه دیده باشند، می‌­توانند اختلال هراس را تشخیص دهند. از متخصصان پزشکی شامل اورژانس گرفته تا روانپزشکان، روانشناسان، مددکاران اجتماعی و ارائه دهندگان خدمات بهداشتی. برخی از پزشکان از افرادی که گمان می­‌کنند از اختلال وحشت رنج می‌­برند، سوالاتی جهت غربالگری و بر اساس آنچه که در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی شرح داده شده، می‌­پرسند. پرسیدن سوالات دقیق در مورد سابقه فرد مبتلا، انجام معاینه وضعیت روانی و… به پزشک کمک می‌­کند تا دریابد که بیمار فقط دچار حمله هراس است یا علاوه بر آن، از بیماری روانی دیگری نیز رنج می‌­برد.

به عنوان مثال افرادی که از مواد مخدر استفاده می‌­کنند، جزو بیشترین موارد ابتلا به حمله هراس هستند. اما این علائم معمولا فقط در مواردی روی می‌­دهد که فرد به میزان خیلی زیاد از آن ماده مخدر مصرف کرده یا دچار کمبود آن باشد. کسی که مبتلا به اختلال پس از سانحه است، ممکن است پس از تجربه آن، دچار حمله هراس شود یا فردی که به وسواس فکری- عملی مبتلاست، به دلیل عدم توانایی در انجام یک رفتار اجباری، حمله هراس را تجربه می­‌کند.

علاوه بر این، پزشک در مورد وضعیت جسمی بیمار هم سوالاتی می‌­پرسد و در صورت لزوم انجام آزمایش‌­هایی را برای بررسی سلامت جسمی او ضروری می‌­داند. این مسئله از اهمیت ویژه‌­ای برخوردار است، زیرا ممکن است حمله هراس، یکی از نشانه­‌های بیماری جسمی باشد. در چنین شرایطی در کنار درمان مشکل جسمی بیمار، باید به کاهش اضطراب به وسیله دارو یا روان درمانی توجه شود. برخی از آزمایش‌­های مورد نیاز برای چنین شرایطی، آزمایش بررسی وجود عفونت در بدن مانند لایم، مشکلات ناشی از کمبود ویتامین­‌ها و مواد معدنی و اشکال خاصی از کم خونی هستند.

بهترین درمان برای حمله هراس چیست؟ درمان دارویی یا روان درمانی؟

پس از سال‌­ها تحقیق و پژوهش در این زمینه، روش­‌های درمانی مختلفی برای کمک به افرادی که از حملات هراس رنج می‌­برند، در دسترس قرار گرفته است. این فرآیند شامل چندین روش دارو درمانی موثر و اشکال خاصی از روان درمانی است. از گروه داروها، برخی از مهار کننده‌­های انتخابی جذب مجدد سروتونین (SSRI)، مهار کننده‌­های انتخابی باز جذب سروتونین و نور اپی نفرین (SSNRI)، و خانواده داروهای بنزودیازپین توسط سازمان غذا و داروی آمریکا برای کمک به افراد مبتلا به حمله هراس، تایید شده‌­اند.

قبل از در دسترس بودن داروهای مهار کننده انتخابی جذب مجدد سروتونین و مهار کننده‌­های انتخابی باز جذب سروتونین و نور اپی نفرین، گروه معروفی از داروهای ضد افسردگی به نام داروهای افسردگی سه حلقه‌­ای (TCA)، اغلب برای رفع اختلال هراس تجویز می‌­شد. اگر چه مشخص شد که اثرگذاری این داروها به اندازه داروهای جدید است، اما داروهای مهار کننده جدید، ایمن­‌تر بوده و سازگاری بیشتری دارند. بنابراین امروزه کمتر از خانواده TCA استفاده می‌­شود.

وقتی تجویز دارو در فرد، مناسب و با نظارت و پیگیری دقیق باشد، این داروها می‌­توانند به عنوان بخشی از درمان اختلال هراس، کاملا موثر باشند. با این حال، از آن­جا که هر دارویی عوارض خاص خود را دارد، برای فرد مبتلا به حمله هراس بسیار مهم است که بداند داروی تجویز شده به درستی انتخاب شده و بررسی شود که آیا اصلا درمان دارویی برای او انتخاب مناسبی است یا خیر. فرد تحت معالجه باید از نظر احتمال عوارض جانبی که از بسیار جزئی تا شدید هستند و حتی گاهی ممکن است زندگی فرد را تهدید کند، تحت نظارت دقیق قرار گیرد.

با توجه به این­که ممکن است جنین تحت تاثیر داروی تجویزی برای مادر مبتلا به حمله هراس قرار گیرد، در دوران بارداری، روان‌درمانی به درمان دارویی اولویت دارد. البته تا زمانی که روان درمانی، اثرگذار باشد. در برخی از موارد، ممکن است پزشک علی‌رغم میل باطنی، مجبور به تجویز دارو شود.

تجویز دارو توسط پزشک متخصص و پس از معالجه و بررسی عوارض احتمالی، می‌تواند به درمان حمله هراس کمک کند.برای افرادی که به دنبال یک راهکار غیر دارویی برای درمان خود هستند، استفاده از درمان­‌های طبیعی می­‌تواند یک گزینه باشد. در حالی که مشخص شده مکمل­‌های گیاهی مانند کاوا برای برخی از افراد مبتلا به اختلال هراس خفیف تا متوسط مفید است، اما نقش داروهای طبیعی مانند سنبل­‌الطیب یا گل گاو زبان در این زمینه هنوز قطعی نیست و نیاز به بررسی‌­های بیشتری دارد.

نقش روان درمانی در درمان اختلال هراس به اندازه دارو و حتی بیش از آن مهم و حیاتی است. در واقع تحقیقات نشان می‌­دهند که روان درمانی به تنهایی یا ترکیبی از دارو و روان درمانی، از کنترل طولانی مدت حمله هراس به کمک دارو، بسیار موثرتر هستند. در غلبه بر اضطراب، درمان شناختی رفتاری به طور گسترده‌­ای به عنوان یک شکل موثر از روان درمانی، برای بزرگسالان و کودکان پذیرفته شده است. این نوع روان درمانی از طریق کنترل رفتارهای غیر منطقی و محرک‌­ها، به دنبال کمک به افراد مبتلا به اختلال هراس است. تکنیک­‌های رفتاری که اغلب برای کاهش اضطراب استفاده می­‌شود، شامل تکنیک‌­های آرام سازی (مانند تمرین­‌های تنفسی) و به تدریج، افزایش قرار گرفتن در موقعیت‌­هایی است که قبلا اضطراب آور بوده‌­اند.

هم­‌چنین کمک به فرد مبتلا به اضطراب در درک چگونگی کنترل نیروهای عاطفی که ممکن است به حمله هراس منجر شوند نیز بسیار موثر است. در روان درمانی پویایی متمرکز بر وحشت، فرد مبتلا به اختلال هراس آموزش می‌­بیند که چگونه می­‌تواند از حمله هراس یا اضطراب جلوگیری کند یا چگونه می­‌تواند خود را به منظور کاهش یا توقف حمله، آرام کند.

هم‌­چنین مواردی وجود دارد که افراد مبتلا به اختلال هراس می‌­توانند یاد بگیرند که چگونه این بیماری را از طریق تغییر سبک زندگی خود تغییر دهند. از آن­جا که موادی مانند الکل یا نوشیدنی‌های کافئین دار یا برخی از داروهای غیر قانونی می­‌توانند حملات هراس را بدتر کنند، باید از مصرف آن­ها خودداری کرد. سایر نکات برای جلوگیری از این حمله­‌ها، انجام ورزش‎­های هوازی و تکنیک­‌های کنترل استرس مانند تنفس عمیق، ماساژدرمانی و یوگاست. تحقیقات نشان داده‌­اند که این فعالیت­‌های خودیاری، به کاهش دفعات و شدت حملات هراس کمک می‌­کنند.

حملات هراس درمان نشده چه عوارضی دارد؟

بدون انجام درمان مناسب، حمله‌­های هراس ممکن است به طور مکرر و برای ماه‌­ها و سال­‌ها روی دهند. این علائم معمولا در بزرگسالی شروع می­‌شوند یا شدت می­‌یابند، اما ممکن است در سنین پایین‌­تر نیز اتفاق بیفتند. عوارض این مسئله، علائمی است که می­‌تواند در نتیجه حملات هراس ادامه یابد و به مسائل روانی پیچیده تبدیل شود. مانند ترس‌­های غیر منطقی شامل ترس از خروج از خانه و قرار گرفتن در موقعیت­‌های اجتماعی، افسردگی، مشکلات کاری یا خانوادگی، افکار و اقدامات خودکشی، مشکلات مالی و سوء مصرف مواد مخدر، الکل و….

اختلال وحشت درمان نشده در کودکان و نوجوانان، حتی می‌­تواند در رشد طبیعی آن­ها هم اختلال ایجاد کند. حملات هراس و سایر اختلالات اضطرابی، مبتلایان را مستعد ابتلا به مشکلات گوارشی، مشکلات قلبی، فشار خون بالا یا دیابت می­‌کند. بیماران مبتلا به مشکلات تنفسی، علائم شدیدتری از این حمله­‌ها را تجربه کرده و حتی ممکن است به مرگ آن­ها منجر شود.

در صورت عدم درمان، اضطراب ممکن است بدتر شود؛ تا جایی که زندگی فرد تحت تاثیر حملات هراس و تلاش برای پیشگیری یا پنهان کردن آن قرار گیرد. در حقیقت، افراد زیادی در هنگام تلاش برای سازگار شدن با این شرایط، با دوستان و خانواده خود به مشکل بر خورده‌­اند، در مدرسه آسیب دیده و یا کار خود را از دست داده‌­اند. ممکن است دوره­‌هایی از بهبود خود به خودی در برخی افراد وجود داشته باشد، اما معمولا این حملات به سادگی از بین نمی‌­روند. مگر این که فرد درمان­‌های مناسبی را انجام دهد که به طور خاص برای کمک به افراد با علائم مشابه طراحی شده‌­اند.

حملات و مشکلات قلبی، از عوارض حملات هراس درمان نشده است.

پیش آگاهی اختلال هراس چیست؟

اغلب، ترکیبی از روان درمانی و مصرف دارو، نتایج خوبی را در درمان اختلال هراس ایجاد می­‌کند. بهبود معمولاً در طی دو یا سه ماه مشاهده می­‌شود. بنابراین درمان مناسب برای اختلال هراس می­‌تواند از آن حملات جلوگیری کرده، یا از شدت و دفعات آن بکاهد و باعث تسکین اضطراب قابل توجه در 70 تا 90 درصد افراد مبتلا شود. بیش از 18 درصد افرادی که برای این شرایط ارزیابی می‌­شوند اما تحت درمان قرار نمی‌­گیرند، در کمتر از دو سال با عود علائم رو به رو خواهند شد.

همان طور که این آمارها نشان می‌­دهند، دسترسی به مراقبت­‌های بهداشت روان مناسب برای پیش آگاهی مثبت افرادی که از حملات هراس رنج می­‌برند، کلیدی است. بنابراین ضروری است که اختلافات اقتصادی و نژادی، نابرابری­‌های اجتماعی مانند تحصیلات، شغل، مسکن و… نیز به عنوان یک عامل مهم در پیش آگاهی بهبودی از حملات هراس و سایر مشکلات اضطرابی مورد توجه قرار گیرد.

چطور از حمله هراس جلوگیری کرده و یا آن را متوقف کنیم؟

از جمله روش‌­های موثر در پیشگیری از حملات هراس برای افراد مبتلا ، جلوگیری از قرار گرفتن در موقعیت­‌های ایجاد کننده هراس مانند مصرف الکل زیاد، استفاده از محرک­‌هایی مانند کافئین، کوکائین و برخی از داروها مانند قرص‌­های افزایش یا کاهش وزن است. داشتن خواب کافی و انجام فعالیت‌­های کاهنده استرس مانند مراقبه و یوگا هم از روش‌­هایی هستند که می‌­توانند به جلوگیری از بروز حملات هراس کمک کنند.

یوگا و مراقبه، به کاهش استرس و جلوگیری از حمله هراس کمک می‌کنند.در صورت قرار گرفتن در موقعیت حمله، تلاش کنید که آرامش خود را حفظ کرده و آرام و عمیق تنفس کنید. سعی کنید ذهن خود را رها کرده و به خود اطمینان دهید که این یک موقعیت موقت است و به زودی برطرف خواهد شد. تماس با اورژانس و گفت‌­و­گو با کارشناس متخصص و به کارگیری توصیه­‌های او هم می­‌تواند از اضطراب ناشی از چنین حملاتی بکاهد.

در صورتی که در این زمینه نیاز به راهنمایی بیشتر و کسب اطلاعات دیگری دارید، می­‌توانید از مشاوران متخصص مشوِرَپ کمک بگیرید. برای برقراری ارتباط با مشاوران این سامانه، کافی است که به وب­سایت یا اپلیکیشن مشوِرَپ مراجعه کرده تا در تمام ساعات شبانه روز، به مجموعه‌­ای از متخصصان در حوزه مورد نظر خود، دسترسی داشته باشید. مشوِرَپ همیشه و همه جا همراه شماست.

منابع

_{www.medicinenet.com}

_{www.mayoclinic.org}